Hyperthyreoïdie
ICPC-2: T85; ICD-10: E05Dr. Bas Havekes, dr. Stijn Peeters
Begripsomschrijving
Bij hyperthyreoïdie is de concentratie van schildklierhormoon in de bloedbaan verhoogd door een toegenomen productie en afgifte door de schildklier. De meeste gevallen van hyperthyreoïdie vinden hun oorzaak in de schildklier zelf (primaire hyperthyreoïdie). Secundaire hyperthyreoïdie op basis van een TSH-producerend hypofyseadenoom is erg zeldzaam (1-2 per miljoen mensen per jaar) en valt buiten het bestek van deze klinische probleemstelling.
Veelvoorkomende oorzaken van een primaire hyperthyreoïdie zijn ofwel een (multi)nodulair struma ofwel stimulerende antilichamen tegen de TSH-receptor (M. Graves). Er is sprake van subklinische hyperthyreoïdie wanneer het TSH verlaagd is bij een nog wel normaal gehalte